مقایسه اثربخشی درمانگری فراشناختی با شناخت درمانگری در کاهش فرانگرانی دانشجویان مبتلا به اضطراب امتحان

مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمانگری فراشناختی با شناخت درمانگری در کاهش فرانگرانی دانشجویان مبتلا به اضطراب امتحان انجام گرفت. روش: روش پژهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی ارشد یکی از دانشگاه های تهران بودند که در مرحله اول با استفاده از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر تحت غربالگری قرار گرفتند و از بین آنها 15 نفر از کسانی که دارای ملاک های ورود و خروج بودند به شیوه در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و بصورت تصادفی در سه گروه درمانگری فراشناختی، شناختی و کنترل (در هر گروه 5 نفر) اختصاص داده شدند. گروه های آزمایشی در 8 جلسه تحت مداخلات درمانی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. پرسشنامه افکار اضطرابی ولز قبل و بعد از مداخله توسط افراد سه گروه تکمیل شد. داده های به دست آمده در نرم افزار spss نسخه 16 وارد شده و با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی از اثربخشی بیشتر درمانگری فراشناختی نسبت به درمانگری شناختی در کاهش فرانگرانی دانشجویان مبتلا به اضطراب امتحان بود، بعلاوه هر دو گروه فراشناختی و شناختی نسبت به گروه کنترل کاهش بیشتری در فرانگرانی نشان دادند. هچنین یافته ها نشان داد اثربخشی درمانگری شناختی نسبت به درمانگری فراشناختی در کاهش نگرانی اجتماعی بیشتر بود و در مورد کاهش نگرانی درباره سلامت نیز اثربخشی درمانگری فراشناختی بیش از درمانگری شناختی بود. نتیجه‏گیری: با توجه به اینکه اثربخشی درمانگری فراشناختی بیشتر از درمانگری شناختی در درمان فرانگرانی است، پیشنهاد می گردد درمانگران از این شیوه در درمان فرانگرانی بیشتر استفاده نمایند.